We wczesnych latach 90. Mexico City było tyglem buntu i hałasu. Punk, thrash i death metal przenikały życie młodych, a w tym rozgrzanym do czerwoności krajobrazie wyrósł zespół, który na zawsze wpisał się w annały latynoskiego ekstremalnego grania: Pyphomgertum.
Założony w 1992 roku zespół wyrósł z krążących po podziemnym obiegu składów i wymiany muzyków. Według opracowań i archiwów fanowskich (por. Metal Archives) filar brzmienia stanowili Oskar Baltazar (gitara) oraz Ángel Flores (bas). Ich materiał był surowy, pozbawiony studyjnego połysku i bezkompromisowo szczery.
Zamiast podążać za sataniczną ikonografią popularną w ekstremalnym metalu lat 90., Pyphomgertum przyjęli odwróconą perspektywę: w tekstach i deklaracjach pojawiało się określenie „Domain of Death over Evil” — domena śmierci przeciw złu — co stanowiło manifest konfrontowania ciemności, a nie jej afirmacji. Ten rys ideowy, konsekwentnie podkreślany w niezależnych mediach i zinach (m.in. Invisible Oranges), wyróżniał zespół na tle rówieśników.
Wczesne wydawnictwa, w tym To the Mesphil (1993) i Multiple Forms of Humiliation (1995), funkcjonowały w obiegu kasetowym: ręcznie dubbowane, wymieniane na koncertach i pchlich targach. Z czasem nagrania zaczęły pojawiać się w serwisach kolekcjonerskich i archiwizacyjnych — Bandcamp (katalog wydawcy), Discogs czy RateYourMusic — gdzie urosły do rangi kultu dla kolekcjonerów latynoskiego death metalu.
Istotną rolę odegrała wytwórnia MAT Records z Mexico City, która dystrybuowała i dokumentowała działalność kluczowych ekip podziemia. Dzięki ich sieci Pyphomgertum trafili poza granice Meksyku — do Brazylii, Chile, a później do Europy, gdzie zyskali rozpoznawalność wśród dziennikarzy i pasjonatów kasetowego hand-tradingu.
Skład zespołu na przestrzeni lat ulegał zmianom, a muzycy krzyżowali ścieżki z projektami pokrewnymi (m.in. Blasphemathory, Foeticide), co dobrze ilustruje gęstą sieć współpracy latynoskiego undergroundu lat 90. — opisywaną na łamach serwisów publicystycznych (por. Invisible Oranges) oraz w katalogach kolekcjonerskich.
Choć Pyphomgertum nie dotarli do mainstreamu, ich wkład w narrację latynoskiego death metalu pozostaje znaczący: odważna postawa światopoglądowa, surowa estetyka i środowiskowa kooperacja stały się jednym z punktów odniesienia dla późniejszych pokoleń. Po latach aktywności i przerw zespół zakończył działalność w 2025 roku, lecz nagrania wciąż wracają w reedycjach i archiwach cyfrowych, przypominając o genezie ruchu i jego lokalnych odcieniach.
Źródła: Metal Archives; Invisible Oranges; katalog MAT Records na Bandcamp; RateYourMusic; Discogs.
FAQ – Pyphomgertum
Kiedy i gdzie powstał zespół?
Co wyróżniało ich przekaz?
Najważniejsze wydawnictwa?
Jaka wytwórnia miała kluczowe znaczenie?
Czy zespół wciąż działa?